Beleza vermella

A beleza é vermella coma unha cunca de cereixas. A miña primeira profesora de pintura adoitaba dicir iso. É o primeiro que me vén á cabeza. Desboto o pensamento porque resulta irracional. Pero non podo apartar a vista do chan do cuarto. Acode á miña mente a imaxe dun vestido branco e inmaculado sobre un enorme círculo de xelatina de amorodos que vin unha vez nunha mostra de arte moderno. Lembro o vestido. O brillo vermello da xelatina. Lembro o recendo salvaxe dos amorodos. Cando volvín ás dúas semanas, a xelatina comezara xa o seu proceso de descomposición. Pregúntome cando comezará a podrecer este chan. 

Morte, cereixas, sangue, vermello, arte… Tras o éxito obtido con Deixe a súa mensaxe despois do sinal, Arantza Portabales estréase na novela negra da man de Beleza vermella, unha obra con certos toques clásicos e na que vislumbramos unha gran influencia de Agatha Christie.

Xiana Alén é asasinada no seu cuarto, e só ás outras seis persoas presentes na casa puideron ser as que cometeron o horroroso crime. A partir deste argumento, configúrase unha trama de círculo pechado na que coñecemos as intimidades dunha familia, así como das policías que investigan o caso. Dese modo, as relacións familiares e a dicotomía entre os propios membros das mesmas centran boa parte da novela, poñéndose isto de manifesto coas numerosas analepses que nos retrotraen a infancia das irmás Somoza.

-Dixo que era un pracer non seguir traballando para unha filla de puta maquinadora e fría. E que marchaba el sen necesidade de que o botase eu. Tamén me desexou que algún día me sentise como o fixen sentir eu a el. Como unha merda. 

-Desgustouse vostede?

-Fai falla moito máis que iso para desgustarme. O insulto é o último recurso dos mediocres.

-Soubo algo máis del?

-Non. Tivo a elegancia de non vir ao tanatorio.

-Falando do tanatorio, chamoulle a atención a presenza de alguén?

Sara Somoza elevou as cellas e puxo os ollos en branco.

Portabales escribe unha novela áxil e veloz que prescinde de aquilo que adormece a lectura, o cal se ve mellorado polo uso de capítulos curtos e ben delimitados argumentativamente.  É así, cunha linguaxe clara e precisa, que consegue crear unha gran tensión ao longo de toda a obra, algo que fai que resulte sinxelo somerxerse na mesma.

Pero, se hai algo ademais da gran tensión que consegue deleitar a quen le, é esa capacidade amosada pola donostiarra para afundirse na psique de Lía Somoza, a tía de Xiana Alén. Esta trata de suicidarse en varias ocasións, e dese modo é esmiuzado o seu cerebro e o seu comportamento, algo que consegue facer de forma mestra e que remata por colocar a obra no cume da literatura policial galega.

 

Por Daniel Chapela

Ficha técnica:

 

 

Título: Beleza vermella

Autora: Arantza Portabales Santomé

Editorial: Galaxia

Páxinas: 424

Ano de publicación: 2019